در مجالس ذکر مصیبت، چراغها را خاموش نکنیم (6 مهر 85)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمـٰنِ الرَّحِیمِ

 نقل مطالب این سایت صرفاً با ذکر منبع (www.ahlevela.ir) مجاز است.

در مجلس ذکر مصیبت چراغ‌ها را خاموش نکنیم

کلمات کلیدی: امام حسین7، مجلس ذکر مصیبت، چراغ، تاریکی، نور، ملائکه، جنّ، عزاداری، گریه، ریا، اهل‌بیت:.

سعی کنید از این سنّتی که در مجالس هست که وقتی می‌خواهند روضه‌ای بخوانند، چراغ‌ها را خاموش می‌کنند و محیط را تاریک می‌کنند، تبعیّت نکنید. خدا رحمت کند، مرحوم حجّت‌الاسلام و المسلمین آقای مولوی را؛ در همین کتاب مصباح‌الهدی هم در بخشی که راجع‌به برخی اولیای خدا نکته‌هایی آمده، مطلب کوچکی درباره‌ی ایشان ذکر شده است. آقای مولوی‌رحمة‌الله‌علیه شخص برجسته‌ای بود. خدا توفیق داده بود، مکرّر خدمت ایشان ‌می‌رسیدم. ایشان مقیم مشهد بودند و الآن هم در حرم علیّ‌بن‌موسی‌الرّضا7 دفن هستند. انسان بسیار بزرگواری بودند. خوب به خاطر دارم که اگر در مجلسی برای روضه خواندن، کسی چراغ را خاموش می‌کرد، با توبیخ و فریاد سرش داد می‌زد که چرا این کار را می‌کنید؟! می‌گفت: این کار را نکنید. وقتی اتاق و فضا تاریک می‌شود، ملائکه می‌روند و جنّ‌ها می‌مانند. چرا فضایتان را خراب می‌کنید؟! بگذارید محیط روشن باشد و محل جولان ملائکه باشد.

البتّه این نور ظاهری همین اثر را دارد؛ ولی اصلش نور باطنی و نور قلب است که آن ملکات خوب را در وجود ما به جریان و جولان می‌اندازد. امّا در فضای بیرون هم ماجرا همین است. این را یادتان باشد. چون رسم شده که همه‌جا، در همه‌ی هیأت‌ها و حسینیّه‌ها و مجالس روضه، تا طرف می‌خواهد روضه بخواند، چراغ‌ها را خاموش می‌کنند. این کار را نکنید. البتّه آنها نمی‌دانند؛ فکر می‌کنند اگر چراغ‌ها را خاموش کنند، [بهتر است.] چرا چراغ‌ها را خاموش می‌کنید؟! خجالت می‌کشی می‌خواهی برای امام حسین7 گریه کنی؟! افتخار کن که برای امام حسین7 گریه می‌کنی! گریه برای اهل‌بیت: و امام حسین7 ریا هم ندارد. اگر ریا کردی، گردن من! وقتی ریا می‌کنی ثوابش دو برابر می‌شود! گریه برای امام حسین7 ریا ندارد.[1] روز عاشورا اصحاب اباعبدالله7 نمی‌گفتند ریا می‌شود! می‌رفتند به میدان و رجز می‌خواندند! نمی‌گفتند اگر ما رجز بخوانیم، ریا می‌شود؛ اگر بگوییم من کیم، پسر کیم، آمدم چه کار کنم، ریا می‌شود؛ پس بدون اسم و رسم به میدان برویم. خیر، عابس آن پیرمرد عاشق و مجنون اباعبدالله7 را یادتان هست، زره را کند، لباس را از تنش درآورد و سینه‌ای را که موهایش سفید بود، جلوی رگبار تیرها و زخم شمشیرها قرار داد! ریا می‌شود یعنی چه؟! مجلس اباعبدالله7 ریا ندارد. آن غلام بی اسم و رسم را یادتان هست؛ هرکس به میدان می‌رفت بالاخره پدری داشت، قبیله‌ای داشت که اسم می‌برد، مثلاً می‌گفت من فلانیم، پسر فلانیم، از فلان قبیله‌ام و آمدم که از اباعبدالله7 دفاع کنم. امّا آن غلام سیاه که هیچ‌کس را نداشت، وقتی به میدان آمد چگونه رجز می‌خواند؟ گفت من چه بگویم راجع به خودم؟! من کیم؟! من هیچ‌کس نیستم! لذا ‌گفت: اَمِیرِی حُسَیْنٌ وَ نِعْمَ الْاَمِیرُ!^[2] امیر من امام حسین7 است. من که خودم کسی نیستم؛ ولی امیر من امام حسین7 است. نه نترسید. چراغ را خاموش می‌کنند که ریا نشود. خیر، بگذارید ریا شود. در دستگاه امام حسین7 ریا هم خریدار دارد. ضمن اینکه اصلاً کجایش ریا است! ان‌شاءالله در فضای دوستان اهل‌بیت: ریا اصلاً معنی ندارد. ریا برای جاهای دیگر است. کسی وارد فضای اهل‌بیت: شود، زیر خیمه‌ی اهل‌بیت: بیاید، ریا معنی ندارد. سرتان را هم پایین نیندازید؛ سرافراز سر را بلند کنید و های های گریه کنید. بگذارید اشک روی گونه‌هایتان جاری شود و روی صورتتان بغلطد. هیچ مانعی ندارد. این را هم بگویم اشک‌هایتان را هیچ‌وقت با دستمال کاغذی پاک نکنید که در سطل زباله بیندازید؛ اشک‌هایتان را به صورتتان بمالید. فردای قیامت مایه‌ی آبروی مؤمن است.

صَلَّى‏اللهُ‏ عَلَيْكَ‏ يا اَباعَبْدِاللهِ وَ صَلَّى‏اللهُ‏ عَلَيْكَ‏ يا اَباعَبْدِاللهِ وَ صَلَّى‏اللهُ‏ عَلَيْكَ‏ يا اَباعَبْدِاللهِ^[3]

نقل مطالب این سایت صرفاً با ذکر منبع (www.ahlevela.ir) مجاز است.

[1]. عزاداری برای امام حسین7 تعظیم شعائر است و لازمه‌ی تعظیم شعائر علنی انجام دادن و به دید دیگران نمایاندن است؛ لذا ریا معنی ندارد.  

[2]. موسوعۀ‌الامام‌الحسین7، ج 15، ص 126؛ طبسی، مع‌الرّکب‌الحسینی، ج 4، ص 335.   

[3]. کلینی، کافی، ج 4، ص 575؛ حرّعاملی، وسائل­الشّیعه، ج 14، ص 493 و مجلسی، بحارالانوار، ج 44، ص 301.